| 
Rəbb Özü onları pərən-pərən saldı, Onlara yenidən baxmaz, O daha kahinlərə hörmət etmir, Ağsaqqallara xeyirxahlıq göstərmir. 
Hər an boş yerə yardım gözləməkdən Gözlərimiz taqətdən düşdü, Bizi qurtara bilməyən milləti Hey gözlədik, gəlmədi. 
Ardımızca düşmən düşüb, Küçələrdə gəzə bilmirik. Sonumuz çatdı, günlərimiz bitdi, Aqibətimiz sona yetdi. 
Bizi təqib edənlər Göylərdəki qartallardan sürətlidirlər, Dağlarda ardımızca düşdülər, Pusqu qurub səhrada gözlədilər. 
Rəbbin məsh etdiyi, həyatımızın nəfəsi Onların xəndəklərində yaxalandı, Halbuki deyirdik: «Onun kölgəsində Millətlərin içində yaşayacağıq». 
			 | 
The LORD himself has scattered them; he no longer watches over them. The priests are shown no honor, the elders no favor.
Moreover, our eyes failed, looking in vain for help; from our towers we watched for a nation that could not save us.
Men stalked us at every step, so we could not walk in our streets. Our end was near, our days were numbered, for our end had come.
Our pursuers were swifter than eagles in the sky; they chased us over the mountains and lay in wait for us in the desert.
The LORD's anointed, our very life breath, was caught in their traps. We thought that under his shadow we would live among the nations.
			 |